Ιαπωνία: Μετά τους σεισμούς και τα τσουνάμι η πυρηνική καταστροφή;

Το Βήμα της Κυριακής περιγράφει την καταστροφή στη μακρυνή Ιαπωνία ως «βιβλική». Πρόκειται για τον ισχυρότερο σεισμό που σημειώθηκε στη χώρα τα τελευταία 140 χρόνια, ένας από τους ισχυρότερους που έχουν ποτέ μετρηθεί. Ο σεισμός σημειώθηκε στις 2:45 μ.μ. την Παρασκευή (τοπική ώρα) και το επίκεντρό του εντοπίστηκε σε απόσταση 135 χλμ. από τις ακτές της πόλης Σεντάι. Το παλιρροϊκό κύμα (τσουνάμι) 10 μέτρων που ακολούθησε προκάλεσε τεράστιες ζημιές στις βορειοανατολικές ακτές. Ο σεισμός ήταν ισχυρότατος, μεγέθους 8,9 βαθμών Ρίχτερ και διάρκειας περίπου 2 λεπτών. Οι εικόνες από την πληγμένη Ιαπωνία έχουν σοκαρίσει την παγκόσμια κοινότητα, καθώς τα ανθρώπινα θύματα φαίνεται να ανέρχονται σε πολλές χιλιάδες. 


Σαν να μην είναι αρκετές οι ζημιές που προκλήθηκαν από τη φυσική καταστροφή, ένας νέος κίνδυνος άρχισε να απειλεί την περιοχή της βορειο-ανατολικής Ιαπωνίας, μια πυρηνική καταστροφή που με μεγάλη πιθανότητα έχει ξεκινήσει από την τήξη στους πυρήνες των αντιδραστήρων Φουκουσίμα 1 και 3. Όπως έγραφε η «Καθημερινή» σήμερα, «πιστεύουμε πως υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να έχει συμβεί μία τήξη πυρήνος», τόνισε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιουκίο Εντάνο, απαντώντας στις σχετικές ερωτήσεις δημοσιογράφων. «Δεν μπορούμε να εξακριβώσουμε το τι γίνεται στον πυρήνα του αντιδραστήρα, αλλά εμείς παίρνουμε μέτρα έχοντας ως σημείο εκκίνησης την υπόθεση αυτή», πρόσθεσε ο ίδιος σχετικά με τους δύο (στο μεταξύ είναι τέσσερις) αντιδραστήρες, στους οποίους η πίεση έχει αυξηθεί σε εκθετικό βαθμό εξαιτίας της δυσλειτουργίας των συστημάτων ψύξης. Οι τεχνικοί στον πυρηνικό σταθμό πασχίζουν να αποτρέψουν την τήξη στους αντιδραστήρες, οι οποίοι έχουν χάσει και τα εφεδρικά συστήματα ψύξης μετά την σεισμική δόνηση την Παρασκευή. Σύμφωνα με τα μέσα ενημέρωσης, η στάθμη του νερού για την ψύξη έχει κατέλθει σε μεγάλο βαθμό, ώστε οι ραδιενεργές ράβδοι του πυρήνα βρίσκονται εκτεθειμένες. Λόγω της αυξανόμενης αυτο-παραγώμενης θερμότητας κινδυνεύουν να αλλοιωθούν εκλύοντας επικίνδυνες για όλους τους βιολογικούς οργανισμούς ραδιενεργές ουσίες. 

25 χρόνια μετά την πυρηνική καταστροφή στο Τσερνόμπιλ της Ουκρανίας, φαίνεται να επαναλαμβάνεται το σενάριο ενός ανεξέλεγκτου πυρηνικού ατυχήματος. Το ατύχημα τότε ήταν της τάξης του μέγιστου προβλεπόμενου ατυχήματος στην Διεθνή Κλίμακα Πυρηνικών Συμβάντων και διατάραξε σοβαρότατα τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες που επικρατούσαν στις γύρω περιοχές και είχε σημαντικές επιπτώσεις στο περιβάλλον και στην υγεία. Από το ατύχημα πέθαναν επιτόπου δύο από τους εργάτες του σταθμού. Μέσα σε τέσσερις μήνες, από τη ραδιενέργεια και από εγκαύματα λόγω της θερμότητας, πέθαναν 28 εκ των πυροσβεστών που έσπευσαν στο χώρο του ατυχήματος και διαπιστώθηκαν 19 επιπλέον θάνατοι ως το 2004. Επιπλέον, υπολογίζεται ότι επηρεάστηκε η υγεία εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων εξαιτίας της επιβάρυνσης του περιβάλλοντος με ραδιενέργεια. Οι ποσοστιαίες αυξήσεις των καρκίνων ήταν άνω του 15% στους πληθυσμούς που εκτέθηκαν, με χιλιάδες θανάτους από καρκίνο και λευχαιμία να συνδέονται με το ατύχημα.

Είναι πολύ νωρίς για συμπεράσματα, όμως θέλω να θέσω δύο ερωτήματα: 

1) Ο σεισμός έπληξε την Ιαπωνία, μια από τις επιστημονικά και τεχνολογικά πιό ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου. Σαφώς η χώρα αυτή έχει υποστεί πολλούς σεισμούς, και έχει όσο καμμιά άλλη χώρα στον κόσμο, επενδύσει κονδύλια και τεχνογνωσία για την πρόλειψη σεισμών και την προστασία των πολιτών (π.χ. αντισεισμική δόμηση, ασκήσεις, σύστημα προειδοποίησης για τσουνάμι). Δεν είναι, παρ΄όλες τις προσπάθειες μας, οι δυνάμεις της φύσης (όπως ένας σεισμός)  πάντοτε σε θέση να μας εκπλήττουν και να μας αποδεικνύουν ότι δεν είμαστε θεοί, αλλά ... πεπερασμένα όντα;

2) Παρόλο που ήξεραν οι Ιάπωνες ότι η χώρα τους βρίσκεται σε άκρως σεισμογενή περιοχή του πλανήτη, οικοδόμησαν πυρηνικά εργοστάσια (που ήταν μεν σε θέση να αντέξουν ένα σεισμό 8,2 της κλίμακας Ρίχτερ) τα οποία δεν φαίνεται να άντεξαν τον τωρινό σεισμό. Οι επιστημονικές και τεχνολογικές μας ικανότητες καθώς και η οικονομική ευημερία δεν μας ξεγελούν στο να νιώθουμε ασφαλείς και να μην υπολογίζουμε τον κίνδυνο που παραμονεύει την κάθε στιγμή; Ο Ιησούς χαρακτηρίζει τέτοιους ανθρώπους «άφρονες» (Λουκάς 12, 15-21).