Μια από τις καλύτερες «διαφημίσεις» του Χριστιανισμού προσφέρει ο αθεϊστής Αλαίν Ντε Μποττόν στο βιβλίο του που μεταφράστηκε πρόσφατα απ’ τις εκδόσεις Πατάκη, «Θρησκεία για Άθεους».
Μιλάει για τη μεγάλη φτώχεια του αθεϊσμού και για το γεγονός ότι οι αθεϊστές μαζί με τον Θεό αναγκάστηκαν να πετάξουν και ένα σωρό άλλα πράγματα. Οι αθεϊστές τρέμουν τη λέξη «ηθική», ανατριχιάζουν στη σκέψη του κηρύγματος, δεν μπορούν να δεχτούν ότι η τέχνη μπορεί να έχει ηθική αποστολή. Δεν μπορούν να συμμετέχουν στο δέος που προκαλεί ο Μπαχ και ο Χαίντελ, η τέχνη του Μιχαήλ Άγγελου και η αρχιτεκτονική των καθεδρικών ναών. Δεν έχουν γιορτές, δεν μπορούν να κτίσουν εκκλησίες ούτε έχουν μηχανισμούς μέσω των οποίων μπορούν να δείξουν «ευχαριστία», και ... σπάνια μπορούν να τραγουδήσουν μαζί με άγνωστους!