Ο πειραματισμός με τον Χριστό

Μια από τις αρχές πού χαρακτηρίζουν την νοοτροπία του αιώνα μας είναι η σπουδαία αρχή του πειραματισμού. Πολύ ορθό το πνεύμα του αιώνα μας, εμπνεόμενο από το επιστημονικό πνεύμα, έχει διακηρύξει ότι το πείραμα είναι το σπουδαιότερο μέσο που θα μας δώσει την αλήθεια. Αλλά κατά μια αφάνταστη επιπολαιότητα, ο αιώνας μας έχει πεισματικά αποφύγει να πειραματισθεί με το Ευαγγέλιο του Χριστού, δηλαδή έχει αποφύγει το μόνο δρόμο που θα μπορούσε ν’ αλλάξει ριζικά τον άνθρωπο, ν’ αναγεννήσει ριζικά την οικογένεια και να δημιουργήσει, επομένως, την μόνη ευτυχισμένη κοινωνία, που να είναι άξια του ονόματος και της αποστολής της.

Δεν θέλουμε να εξετάσουμε, προς το παρόν, τους λόγους -- δικαιολογημένους ή όχι -- για τους οποίους ο αιώνας μας αισθάνεται ένα είδος αποστροφής απέναντι στο Ευαγγέλιο του Χριστού, θέλουμε μόνο να εκφράσουμε δύο-τρεις σκέψεις, πώς το Ευαγγέλιο του Χριστού ισχυρίζεται ότι μπορεί να μεταβάλει ριζικά τους ανθρώπους και κάτω από ποιους όρους προτείνει τον μεγάλο και σπουδαιότατο αυτόν πειραματισμό.

Πρώτα-πρώτα, τί είναι Ευαγγέλιο του Χριστού; Το Ευαγγέλιο του Χριστού είναι μήνυμα, που έρχεται από τον Χριστό προς την ανθρωπότητα· είναι ένα άγγελμα χαρμόσυνο, όπως άλλωστε και η λέξη το φανερώνει.

Τί λέγει στον άνθρωπο το άγγελμα αυτό; Του λέγει ότι η εσωτερική του ζωή έχει θολώσει και μολυνθεί και ότι η μόνη θεραπεία είναι να γίνει μέσα του αρχή μιας άλλης ζωής, από άλλη πηγή· όχι από τον άνθρωπο, αλλά από τον ζωντανό Χριστό. Το ότι η ζωή του ανθρώπου έχει θολώσει και μολυνθεί, φαίνεται από την άγνοια των βασικών αληθειών που έχει μέσα του· δηλαδή άγνοια περί του τί είναι ο άνθρωπος, ποιος ο σκοπός της ζωής του, και ποιο το κατάντημα του αφού δοκιμάσει την εμπειρία του θανάτου. Όταν σ’ αυτά τα κεφαλαιώδη σημεία ο άνθρωπος έχει άγνοια, δεν μπορεί να βρει τον κανονικό δρόμο του, -- σαν το πλοίο που έχει την πυξίδα του χαλασμένη. Ο άνθρωπος, λοιπόν, πάσχει στο εσωτερικό του, πάσχει στην ψυχή του και γι’ αυτό οι εκδηλώσεις στη ζωή του είναι σκοτεινές και ανώμαλες· είναι εκδηλώσεις, που κάνουν τη ζωή πραγματική κόλαση.

Αφού η πάθηση, λοιπόν, είναι πνευματική, γίνεται φανερό πως και η θεραπεία πρέπει να είναι πνευματική. Αφού το θολό και πλανεμένο πνεύμα δημιουργεί τους δύσκολους κόμπους και την ανωμαλία στη ζωή, είναι ευνόητο πως το φωτισμένο πνεύμα -- το πνεύμα της αλήθειας -- όταν εγκατασταθεί μέσα στον άνθρωπο, θα φέρει τις εκδηλώσεις της φωτεινής κι αληθινής ζωής.

Πνεύμα λοιπόν η πηγή του κακού, πνεύμα πάλι η πηγή του αγαθού. Ο Χριστός εμφανίζεται στον κόσμο, προσφερόμενος να δεχθεί τον κάθε άνθρωπο και να του μεταδώσει τη δύναμη και τη ζωή. Μας καλεί όλους να πειραματισθούμε μαζί Του.

Ο πειραματισμός όμως, καθώς και κάθε πειραματισμός στη ζωή, για να επιτύχει πρέπει να γίνει υπό ορισμένους όρους, αλλιώτικα αποτυγχάνει. Ποιοι λοιπόν, είναι οι όροι του πειραματισμού με τον Χριστό;

Πρώτα, είναι η αναγνώριση του σκότους και της αδυναμίας της ανθρώπινης ψυχής να χαράξει μόνη της γραμμές και να λύσει τα προβλήματα για τον άνθρωπο, για το σκοπό της ζωής και της αιώνιας τύχης, ύστερα από το θάνατο. Κατόπιν είναι η επιθυμία του ανθρώπου να ζητήσει με ειλικρίνεια την αλήθεια δίχως προκατάληψη κι όταν την βρει να την ανυψώσει πιο πάνω από τον εαυτό του, για να την υπηρετήσει χωρίς καμία υστεροβουλία.

Αυτές οι δυο προϋποθέσεις κάνουν τον άνθρωπο ικανό να καταλάβει ότι ο Ιησούς Χριστός είναι πράγματι εκείνο που λέει το Ευαγγέλιο γι' Αυτόν. Δηλαδή, είναι το υπερβατικό μπασμένο μέσα στην Ιστορία για να δώσει στον άνθρωπο που ποθεί Σωτηρία κι αιώνια ζωή.

Κάτω από τους παραπάνω δύο όρους, ο άνθρωπος θα αντιληφθεί την θεία δόξα που ακτινοβολεί ο χαρακτήρας του Ιησού και η πίστη θα ριζώσει ζωντανή στα βάθη του. Η πίστη αυτή δεν είναι αυθυποβολή, γιατί στηρίζεται σ' έρευνα ιστορική και σε βάσεις λογικές που αποτελούν το θεμέλιό της. Η πίστη αυτή είναι το χέρι της καρδιάς που πνευματικά απλώνεται πάνω στον ζωντανό Λυτρωτή, όπως το χέρι της αιμορροούσας πάνω στο φόρεμα Του, όταν ήτανε εδώ στη γη (Ματθ. 9/20).

Δια μέσου της πίστεως, βροντοφωνεί ο Παύλος, θα πάρουμε το πνεύμα (Γαλ. 3/2). Το πνεύμα του Χριστού, το πνεύμα της αλήθειας, το πνεύμα της ζωής. Και η μελέτη μας στα λόγια του Χριστού και η προσευχή μας προς Αυτόν σαν τον μόνο Σωτήρα μας, θα φέρουν μέσα μας το Νέο Πνεύμα με τους καινούργιους καρπούς του. Θα γίνει μέσα μας ένα θαύμα -- το θαύμα της αναγέννησης.

Έτσι ριζικά στα βάθη μας φωτιζόμαστε, καινουργιώνουμε και βρίσκουμε το δρόμο της αληθινής ζωής, σαν άτομα, σαν οικογένειες, σαν κοινωνίες. Το βεβαίωσε ο Ίδιος: «Εγώ ειμί το φως του κόσμου· ο ακολουθών μοι ου μη περιπατήσει εν τη σκοτία, αλλ’ έξει το φως της ζωής» (Ιωαν. 8/12).

Πηγή: Αρχείο του Κώστα Μεταλληνού, δρ. Μαθηματικών.