Η έρευνά τους, που δημοσιεύθηκε στο "Journal of Holography Applications in Physics",
υποστηρίζει ότι η θεμελιώδης φύση της πραγματικότητας δεν μπορεί να αναχθεί σε
υπολογιστικές διαδικασίες.
Ενώ
προηγούμενοι ερευνητές θεωρούσαν ότι προηγμένες πολιτισμικές κοινωνίες θα
μπορούσαν να προσομοιώνουν ολόκληρα σύμπαντα ικανά να δημιουργούν περαιτέρω
προσομοιώσεις, οι ερευνητές αποδεικνύουν ότι αυτή η ιδέα είναι επιστημονικά
αβάσιμη.
Η
σύγχρονη φυσική αποκαλύπτει ότι ο χώρος και ο χρόνος δεν είναι απόλυτες
οντότητες, αλλά προκύπτουν από μια βαθύτερη πληροφοριακή δομή μέσα σε ένα
«πλατωνικό βασίλειο» μαθηματικών αληθειών. Ωστόσο, η ομάδα αποδεικνύει ότι
ακόμη και αυτή η πληροφοριακή βάση δεν μπορεί να αποτυπωθεί μόνο με
αλγόριθμους.
Βασιζόμενοι
στο θεώρημα του Gödel και σε σχετικά μαθηματικά θεωρήματα, καταλήγουν στο
συμπέρασμα ότι κάθε συνεπές υπολογιστικό σύστημα είναι αναγκαστικά ατελές —
υπάρχουν πραγματικές αλήθειες, οι λεγόμενες «αλήθειες του Gödel», που δεν μπορούν να
προκύψουν από κανένα σύνολο αλγοριθμικών κανόνων.
Κατά
συνέπεια, η πλήρης και συνεκτική περιγραφή της πραγματικότητας απαιτεί αυτό που
αποκαλούν «μη αλγοριθμική κατανόηση», ένα είδος γνώσης που υπερβαίνει τις
λογικές ή υπολογιστικές διαδικασίες. Δεδομένου ότι όλες οι προσομοιώσεις είναι,
εξ ορισμού, αλγοριθμικές, δεν μπορούν να αναπαράγουν ή να περιλάβουν αυτή τη μη
αλγοριθμική ουσία.
Έτσι,
κανένας υπολογιστής, ανεξάρτητα από την πολυπλοκότητά του, δεν θα μπορούσε ποτέ
να προσομοιώσει το σύνολο της φυσικής πραγματικότητας.
Οι ερευνητές καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι μια πλήρως συνεπής «θεωρία των πάντων» δεν μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσω υπολογισμών, επειδή οι νόμοι που δημιουργούν το χώρο και το χρόνο υπάρχουν πέρα από την αλγοριθμική περιγραφή. Επομένως, το σύμπαν —και κατ' επέκταση οποιοσδήποτε πιθανός κόσμος— δεν μπορεί να είναι μια προσομοίωση υπολογιστή, αλλά πρέπει να βασίζεται σε μια βαθύτερη, μη υπολογιστική μορφή κατανόησης, πιο θεμελιώδη από την κβαντική βαρύτητα ή τον ίδιο τον χωροχρόνο.
Πηγή: Δημήτρης Θανασάς, 2/11/2025
